Zoals iedereen weet, gaat de historie van het surfen terug naar de eilanden van Hawaï. Het had niet veel gescheeld of de hele surfcultuur was daar verdwenen (en misschien wel niet naar hier gekomen). Door het ontbreken van een collectieve immuniteit daalde het aantal bewoners van bijna een half miljoen naar 40.000! Het enorme verlies was het resultaat van nieuwe ziektes die de Europeanen bewust maar ook onbewust meebrachten op hun reis naar de eilandengroep.

Voor deze catastrofale gebeurtenissen was surfen iets wat de Hawaïanen als hoogste goed beschouwden. Iedereen deed het, van jong tot oud, man en vrouw en kind en opa/oma’s. Er waren surf-feesten, wedstrijden en heiligdommen. Dorpen liepen leeg als er goede golven op het programma stonden en er werden offers gebracht van strooikelp als het zomers te lang flat was. Surfen stond voor heling, goddelijkheid maar ook voor vruchtbaarheid en erotiek. Als je in het water met z’n tweetjes side by side een golf nam, dan betekende dat lichamelijke gemeenschap later die dag op het droge. Denk daar maar eens aan de volgende keer dat je in het water ligt en de golf met een ander meesurft! Deze regel was één van de redenen dat het surfen later door de Europese overheerser zou worden verboden (onkuis).